چهارشنبه ۱۳ مهر ۰۱
اینجوریم که ماهی یک بار میام اینجا و با شور و هیجان یه متن مینویسم
بعدش چند قدم میرم عقب از دور بهش نگاه میکنم و با خودم میگم این بار کمی بهتر به خودم و زندگی غر زدم
بهتره چند سال دیگه یادم بره که روزی همچین وبلاگی داشتم
چون اون موقع شرمنده خودم میشم که چرا گذشته ی خوبی برای خودم نساختم و به جای اینکه زمان و وقتمو روی چیزایی بزارم که دوست دارم ،همش گوشه اتاقم نشستم و به گوشی ور رفتم
بخشید من
ببخشید که خاطرات قشنگی برات نساختم
